Moja teściowa potajemnie sabotowała moje posiłki, gdy mieliśmy gości, żeby mnie upokorzyć – nie przepuściłem tej okazji

„Potrzebuję, żebyś mi pomógł coś zrobić, okej? Ale musisz obiecać, że będziesz grać razem”, powiedziałem, klękając do jego wysokości.

Brwi Ewy zmarszczyły się w wyrazie zdziwienia. „Co masz na myśli mówiąc o graniu w grę?”

Wziąłem głęboki oddech i zastanowiłem się, co powinienem mu powiedzieć. „Widziałem, jak babcia dodawała kwas cytrynowy do makaronu. Sabotowała moją kuchnię, żebym źle wypadł. Chcę jej dać nauczkę”.

Oczy Ewy rozszerzyły się jeszcze bardziej i podskoczyła. „Babcia to zrobiła? Ale dlaczego?”

Zbliżenie kobiety mieszającej w garnku w kuchni | Źródło: Pexels

„Ona uważa, że ​​nie jestem wystarczająco dobra dla twojego ojca. Ale powiedzmy, że wkrótce sama zasmakuje swojego lekarstwa. Polub mnie, kiedy usiądziemy do jedzenia, okej?”

Ewa skinęła głową z figlarnym błyskiem w oczach. „Okej, mamo. Pójdę za tobą.”

Wróciliśmy do jadalni, gdzie wszyscy już się zajmowali. Simon promieniał, nieświadomy dramatu, który rozgrywał się za kulisami. Donna siedziała naprzeciwko mnie, jej twarz była maską fałszywej niewinności. Uśmiechnęłam się do niego życzliwie. Na myśl o tym, co miało się wydarzyć, serce zaczęło mi bić szybciej.

Kobieta siedząca przy stole w jadalni | Źródło: Pexels

Kiedy podano pierwsze kęsy makaronu, wziąłem swój i zacząłem powoli żuć, delektując się chwilą. Pierwsza przemówiła Ewa.

„Mamo, makaron jest trochę kwaśny” – powiedziała wystarczająco głośno, by zwrócić uwagę wszystkich.

Podskoczyłem, dramatycznie zaciskając gardło. „Och, nie” – wykrztusiłam, szeroko otwierając oczy w udawanej panice. “Zadzwoń po karetkę!”

Opadłem z powrotem na krzesło, udając, że tracę przytomność. W pomieszczeniu zapanował chaos. Simon w jednej chwili znalazł się przy mnie, a jego twarz była blada ze strachu.

Kobieta zapada się w siedzenie podczas kolacji | Źródło: Midjourney

„Natasza, zostań ze mną! Ktoś zadzwoń pod 911!” krzyknął, a jego głos się trząsł.

Goście byli wściekli, wyciągali telefony i próbowali wymyślić, co zrobić. Simon wyglądał na zdesperowanego, jego oczy szukały wszędzie odpowiedzi.

„Co do cholery się stało? Dlaczego ona zaczęła się dusić?” krzyknął Simon, a jego głos się załamał.

Ewa, która perfekcyjnie odgrywała swoją rolę, spojrzała na nią szeroko otwartymi, niewinnymi oczami. „Tato, w makaronie był kwas cytrynowy. Mama ma na niego alergię. Ale pytanie brzmi, skąd kwas cytrynowy dostał się do makaronu? Mama nigdy go nie dodaje!”

Kremowy makaron w jednej patelni | Źródło: Pexels

Wszystkie oczy zwróciły się w stronę Donny. Była zamrożona, a jej twarz była blada. Uświadomienie sobie tego, co zrobiła, uderzyło ją niczym uderzenie pociągu towarowego. Zająknęła się, a jej głos był niewiele głośniejszy od szeptu.

„Ja… ja nie miałam zamiaru… ja po prostu chciałam…” Urwała, bo ciężar jej czynów odcisnął na niej swoje piętno.

Twarz Simona wykrzywiła się ze złości. „Zrobiłeś to? Dodałeś kwas cytrynowy do makaronu? Dlaczego to zrobiłeś?”

Oczy Donny napełniły się łzami. „Przepraszam, Simon. Myślałam, że daję mu nauczkę. Nie chciałam, żeby to się stało”.

Bardzo emocjonalna starsza kobieta na skraju łez | Źródło: Midjourney

Ciąg dalszy na następnej stronie

W tym momencie zdecydowałem, że czas zakończyć występ. Powoli „odzyskiwałam” świadomość, mrugając oczami, jakbym wychodziła z mgły.

„Natasza!” – krzyknął Simon, a w jego głosie słychać było ulgę. „Czy wszystko u ciebie w porządku?”

Usiadłam i pocierałam skronie. „Myślę, że tak. Co się stało?”

Ewa przemówiła, a w jej głosie słychać było mieszankę niewinności i triumfu. „Babcia dodała kwas cytrynowy do makaronu, mamo. Powiedziała, że ​​chce cię czegoś nauczyć”.

Młoda dziewczyna siedząca przy stole w jadalni | Źródło: Midjourney

W pokoju zapadła cisza. Donna spojrzała na mnie, a na jej twarzy malowało się poczucie winy. „Przepraszam bardzo, Natasza. Nie chciałem, żeby to zaszło tak daleko. Wstydzę się tego, co zrobiłem”.

Ciąg dalszy na następnej stronie